Maarten & Elke in Australië

Hallo iedereen!

Het was inderdaad al enkele dagen geleden dat we nog iets op de blog gooiden, maar daarom hebben we niet stilgezeten… Of eigenlijk, toch wel een beetje…. veel 🙂 Maar daarover later meer…

Op zaterdag kwamen we, na de rust en stilte van de bergen, aan in Sydney. Na een leuk ritje door het centrum van Sydney (met een GPS die altijd uitviel, waar is de techniek als je hem nodig hebt 🙂 ) was het tijd om afscheid te nemen van The Shrek, onze Spaceship-vriend die ons de afgelopen weken overal naartoe had gebracht.

De rest van de dag brachten we door in de stad: via George Street en The Rocks naar het Sydney Opera House en Oxford Street. Helaas zat het weer alweer een beetje tegen aangezien een serieus onweer roet in het eten gooide. De eerste die nu nog durft te beweren dat het in Australië altijd mooi weer is zal het geweten hebben 🙂

‘s Avonds besloten we nogmaals terug te gaan naar The Rocks en Circular Quay om wat nachtelijke foto’s te nemen van Sydney’s beroemdste iconen: het Opera House en de Harbour Bridge.

Zondag brachten we door met Keith, een kennis van Maarten die in Sydney woont. Hij toonde ons heel wat mooie plekjes, waaronder Bondi Beach, Watsons Bay (alwaar Maarten & Elke voor het eerst in hun leven oesters hebben gegeten), Vaucluse, Kings Cross en Woolloomoolloo. ‘s Avonds volgde een tweede culinaire primeur: bij de Indische familie van Keith werden we namelijk onthaald met een traditionele Indische Curry. We moeten toegeven dat we initieel toch een beetje bang waren (het rook vrij funky) maar na een eerste hap waren we toch verkocht 🙂

Maandag stonden Darling Harbour, waar Elke oog in oog kwam te staan met een gigantische krokodil, en Manly Beach, waar de batterij van de camera op was, op het programma.

Dinsdag was het dan alweer tijd om Sydney te verlaten. We vertrokken met ons huurautootje richting Hunter Valley waar we voor drie dagen een cottage hadden gehuurd om nog even te relaxen voor we terug huiswaarts zouden keren. Dat hebben we dan ook drie volledige dagen gedaan.

Tijdens al dat zalig nietsdoen kwam het besef dat onze vakantie er nu echt wel bijna opzit. Morgen nemen we alweer het vliegtuig richting België.

Tot binnenkort!
Elke & Maarten

Hallo iedereen!

Vandaag brachten we alweer een fantastische dag door in een mooi stukje Australië. Gisteren zijn we namelijk aangekomen in de Blue Mountains. Dit National Park ligt op ongeveer 120km van Sydney en is dan ook een populaire weekendbestemming voor de Sydney-enaren (of zoiets 🙂 ).

Als eerste bestemming hadden we Katoomba gekozen. Katoomba is een redelijk groot stadje waar zich de beroemdste rotsformatie van de Blue Mountains bevindt: The Three Sisters. En dat hebben we geweten: busladingen Chinezen…
Bovendien had de mevrouw van het tourist information center haar standaard praatje klaar wanneer we haar om leuke wandelingen vroegen. Snel weg hier dus! Wel eerst fotootje genomen van de Three Sisters uiteraard! 🙂

Na een klein beetje research ( en tips van een bepaalde collega :-)) viel ons oog op het plaatsje Wentworth Falls. Vééééééééél beter. Rust en geen Chinezen!
Helaas was het al laat in de namiddag dus was er geen tijd meer om nog aan een wandeling te beginnen.

Deze ochtend stonden we vroeg op zodat we op tijd konden gaan wandelen. De zon was alweer van de partij dus de weersomstandigheden waren ideaal. We kozen voor een wandeling van 3 uur. Het begon alvast veelbelovend: na wat ongeveer 1000 trapjes leek kwamen we bij de eerste waterval: Empress Falls. Via nog een aantal andere watervallen kwamen we via de National Pass bij de Wentworth Falls (onderaan). Hier wachtte ons de Grand Stairway, naar het schijnt de grootste uitgehouwen trap in Australië, en dat hebben we geweten! De trap leidde ons naar de bovenkant van de waterval waar we de Darwin Walk volgden richting hotel.
De wandeling was in één woord samengevat adembenemend! Watervallen, regenwoud, kliffen en altijd weer die prachtige vergezichten!

Na al dat gewandel waren we toch wel toe aan een badje en wat voedsel. Eenmaal terug proper en met de buikjes rond vertrokken we kort na de middag toch maar weer richting Katoomba. We wouden de bergen ook eens vanuit een ander perspectief bekijken en besloten een ritje te maken met de kabelbaan en de scenic railway. Dat hadden we echter beter niet gedaan: het was een beetje overprijsd en tot overmaat van ramp kregen we er nog een flinke stortbui (inclusief hagel) bovenop!

Zoals de mevrouw van het hotel al zei: de Blue Mountains, dat is vier seizoenen in één uur! En ze had gelijk 🙂

Goeiemorgen België,

Voor we de Blue Mountains intrekken brengen we jullie graag nog eens op de hoogte van wat we de afgelopen dagen zoal gedaan hebben.

We vertrokken gisterenochtend in Batemans Bay met de intentie om door te rijden naar Wollongong, een stad ongeveer 80km ten zuiden van Sydney. Onderweg maakten we een eerste stop in het kuststadje Ulladulla. Na een klein wandelingetje (niet veel soeps) kropen we terug in de Spaceship en zetten we koers naar Hyams Beach: een klein strandje gelegen aan de Jervis Bay dat bekend staat om zijn mooie witte zandstranden. Ondertussen was het middag dus besloten we te picknicken op het strand (dat quasi volledig verlaten was trouwens, bijna niet te geloven).

Omdat we deze regio wel mooi vonden besloten we nog wat verder langs de kust te rijden richting Booderee National Park. Hier was blijkbaar ook een camping en aangezien het toch heel mooi weer was en we niet veel zin hadden om nog verder te rijden besloten we hier de nacht door te brengen.

De rest van de namiddag brachten we door op enkele mooie zandstranden langs de baai.

Na een heel rustige nacht en een gezellig ontbijtje kregen we plotseling bezoek van een wel erg opdringerige kangoeroe: hij had het namelijk gemunt op de broodzak. Maar dankzij een vliegensvlugge reactie van Elke (Maarten was foto’s aan het nemen 🙂 ) hebben we het brood nog kunnen redden. De kangoeroe was echter niet van plan zomaar op te geven en heeft nog zeker 15min de toegang naar onze auto geblokkeerd! Snuggere beestjes die kangoeroes!

Na een korte strandwandeling begonnen we aan de Murrays Beach Trail: een wandeling van 5,5km die langsheen de klif loopt.
Na de wandeling was het weer Spaceship-tijd. Ons oorspronkelijke plan om naar Wollongong te reizen hebben we laten varen. Wollongong is een vrij drukke stad en voornamelijk gekend om zijn steenkoolmijnen en surfstranden. Geen van beiden spreekt ons echt aan (nee, we zijn nog niet gebeten door de surfmicrobe 🙂 ) dus we besloten om de kust te laten voor wat ze is en het binnenland in te trekken.

Na een bezoek aan de Fitzroy Falls zitten we nu dus in Kangaroo Valley, een klein dorpje zo’n 20km landinwaarts. Hopelijk is ons brood deze nacht veilig 🙂

Groetjes,

Elke & Maarten

Dag iedereen!

Hopelijk niet al teveel last gehad van de stakende NMBS’ers? Wij zijn toch nogal betrokken nietwaar, zelfs vanuit Australië 🙂

Afgelopen weekend zijn we verder gereisd van Sale, waar we geschuild hadden voor het regenweer, naar Batemans Bay. Zaterdag begon echt niet leuk: regen, koud én zelfs een fikse hagelbui (uiteraard net toen Elke eventjes naar de WC moest). Het zou dus weer een dag worden van véél rijden en weinig uitstappen.
Zaterdag hebben we dus vooral veel gezien vanuit de auto 🙂 We begonnen de dag in “Paradise Beach”, helaas was het weer allesbehalve paradijselijk dus ons verblijf daar was relatief kort. We bezochten nog enkele kustdorpjes en Buchan Caves (ongeveer 1 uurtje landinwaarts). Buchan Caves was mooi, maar niet bijzonder. Wij Belgen hebben veel leukere grotten (geen bootjes in Buchan Caves, geen lichtshowtjes, niets nada noppes! 🙂 ). Maar niet onbelangrijk: we zaten droog! Toen we uit de grotten tevoorschijn kwamen was er zowaar wat zonneschijn op onze smoeltjes waar te nemen. Hoera! Feest!
Na het grottenbezoek reden we weer landinwaarts naar Lakes Entrance, een typisch vakantiestadje. Wel redelijk uitgestorven door het slechte weer, maar het was maar voor één nachtje.

Zondag stonden we op en de zon was van de partij. Goed nieuws dus want na al die regen/hagel/wind konden we wel wat zonnestraaltjes gebruiken. De bestemming van vandaag was Eden. Maar voor we daar aankwamen kwamen we alweer langs prachtige stranden en baaien. Maarten heeft ook kennisgemaakt met de befaamde Aussieburger. Zelfs Maarten was onder de indruk van zoveel hamburgerpracht 🙂

Eenmaal aangekomen in Eden was het tijd om de activiteit van maandag (vandaag dus) te boeken: Whale Watching! Van eind september tot eind november komen langs de kust van New South Wales namelijk enorm veel bultrugwalvissen langs tijdens hun migratie naar het zuiden. Omdat vele walvismama’s dan kalfjes hebben hangen ze dikwijls rond in de baaien zodat het kleintje voldoende kan drinken/rusten.

Deze ochtend om 8AM werden we verwacht aan Eden Port voor onze walviscruise. De tocht begon al meteen goed: we waren de haven nog maar uit of we hadden al prijs: één walvis + één baby-walvis. Het geeft toch wel een speciaal gevoel om deze dieren van op een goeie 20m afstand te kunnen observeren.

Helaas ging het na een tweetal uurtjes mis: Elke voelde enige misselijkheid opkomen. De ervaren bemanningsleden hadden al snel door dat Elke niet echt zeemansbenen had dus werden de grove middelen al snel ingezet: een stoeltje op het achterdek van de boot én een doekje met eucalyptusolie zouden moeten helpen. Gelukkig heeft Elke het 4u uitgehouden zonder de walvissen eten te geven 🙂

Maar ondanks de misselijkheid werd het toch een fantastische belevenis. Na het eerste groepje walvissen zagen we nog enkele mama-kalf paren. Een troepje dolfijnen dat rond de boeg van onze boot kwam zwemmen mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
Het mooiste kwam evenwel helemaal laatst: net voor we de haven zouden binnenvaren hebben we nog een baby walvis “kunstjes” zien doen: flapperen met de vinnen én zelfs opspringen uit het water.

Rond de middag zijn we dan uit Eden vertrokken en langs de Saphire Coast verder gereden richting Batemans Bay. We kwamen alweer enkele adembenemende stranden tegen.

Deze avond zijn we nog een kijkje gaan nemen op Pebbly Beach in het Murramarang NP. Iedere avond komen daar namelijk kangoeroes vanuit de bush naar het strand. Dit wouden wij natuurlijk niet missen. Het was een helse tocht (dankzij onze GPS zijn we eventjes off road gegaan, no worries, spaceship heeft het overleefd 🙂 ) maar het was meer dan de moeite waard. Op het strand stonden inderdaad een tiental kangoeroes. Enkele hadden zelfs een kleintje in de buidel.

De zon ging stilaan onder dus was het tijd om naar de camping terug te keren.

Ondertussen naderen we stilaan Sydney. We kunnen het amper geloven maar we zijn al over halfweg! Morgen en overmorgen zullen we nog aan de kust doorbrengen, maar daarna trekken we weer de bergen in (Blue Mountains).

Groetjes,

Elke & Maarten

Dag Beste Bloglezers!

De afgelopen dagen zijn we weer druk bezig geweest met het beleven van allerhande avonturen, waarvan jullie hieronder een ongelofelijk spannend verslag kunnen lezen! 🙂

Dinsdag zijn we, zoals de aandachtige lezers misschien al weten, aangekomen in Melbourne. We logeerden op een mooi appartementje in St. Kilda, een deelgemeente (of deelstad, zoals je wil) van Melbourne die vlakbij de kust ligt. Leuk dachten wij, kunnen we bij tropische temperaturen eventjes aan het strand gaan liggen. Mooi niet dus! Het is hier vreselijk slecht weer. Beeld je in: België op een herfstdag! Wind, regen, regen en nog eens regen!

In Melbourne hebben we dus vooral genoten van de vele winkels en een beetje rondgewandeld in de stad. De Australische steden zijn niet echt spectaculair (in tegenstelling tot de natuur), maar we hebben ons best vermaakt.

Na twee nachtjes Melbourne was het alweer tijd om er opnieuw op uit te trekken met de Spaceship. Eerste stop was Phillip Island, een klein schiereilandje op ongeveer anderhalf uur rijden van Melbourne. Gelukkig was de hemel een beetje uitgeklaard en na de middag kwam de zon zelfs piepen! Phillip Island heeft een heel mooie kustlijn, maar vooral: een kolonie “Little Penguins” die iedere avond vlak na zonsondergang vanuit de zee naar hun nestjes in de duinen komen gewandeld. Zoiets moet uiteraard gecommercialiseerd worden en taaahdaaaaah: de Penguin Parade is geboren! Als er beestjes aan te pas komen (schattige beestjes uiteraard) zijn wij van de partij dus het eerste wat we deden als we op het eiland kwamen is onze tickets boeken voor de Penguin Parade ‘s avonds. De penguins kwamen pas “thuis” rond 20u dus dat gaf ons voldoende tijd om alle andere aspecten van Phillip Island te ontdekken. Er is daar namelijk ook een héél leuk Koala Conservation Centre waar je op “boardwalks” (een soort van verhoogde wandelpadjes) naar de koala’s kan kijken. En we hebben er enkele van héél dichtbij gezien. Op een bepaald moment besloot een koala namelijk om zowaar uit zijn boom te komen (jaja, een actieve koala!) en gewoonweg zeker 50m te stappen (jaja, ook dat nog!) om vervolgens in de volgende boom plaats te nemen en daar lekkere eucalyptus blaadjes te eten. En wij hebben dat gezien!!! Man, wat een avonturen toch 🙂

Na de koala’s was het tijd voor de “Nobbies”. Dit zijn twee rotsen voor de kust waar een zeeleeuwenkolonie zou moeten zitten. Zou moeten dus, want we hebben geen enkele gezien. De uitstap was echter niet voor niets, want het was blijkbaar ook broedseizoen voor de Seagulls dus we hebben veel agressieve mama-meeuwen en baby-meeuwtjes gezien.

Ondertussen was het al namiddag dus besloten we een plekje te zoeken om de nacht door te brengen. We hadden één klein detail over het hoofd gezien: dit weekend is het blijkbaar Grand Prix Motorcross op het Phillip Island Circuit en nergens was nog een plaatsje te vinden. Kamperen langs de weg was geen optie aangezien dit blijkbaar verboden is en we toch geen boete wouden riskeren. Na een tijdje vonden we toch nog een klein ietsiepietsie plekje op een camping, voor de schandalige prijs van 50 dollar! Dankjewel Motards 🙂

Zo langzamerhand begon de avond te vallen en werd het tijd voor de Penguin Parade! Maar was mij dat nu eens cool! Eerst is het maar een beetje saai, je zit daar maar te wachten en te wachten… Geen pinguin te zien… Gaap, geeuw zucht, oh kijk een meeuw, nog altijd geen pinguins pffff, ze komen misschien niet vandaag… Maar dan! Plots! Uit het niets: een pinguin! En nog één! En het was paringstijd! Spektakel!

Na deze kleine voorshow (waarvoor dank, twee kleine pinguins), was het tijd voor de echte “parade” en plots kwamen honderden kleine pinguins vanuit het water langs ons gewaggeld. Sommige vielen voorover omdat ze teveel vis hadden gegeten, andere waren een beetje verlegen, maar uiteindelijk zijn ze toch allemaal mooi voorbijgewandeld. Helaas mochten er geen foto’s genomen worden (de pinguins zouden niet tegen licht kunnen) dus bewijsmateriaal ontbreekt voorlopig 🙂

Vandaag hebben we alweer minder geluk met het weer: het water valt hier gewoon met bakken uit de lucht en er staat een gure wind. Het oorspronkelijke plan om te gaan wandelen in Wilsons Promontory NP is dus niet kunnen doorgaan. Jammer, maar helaas is het niet altijd mooi weer in Australië. We zijn doorgereden naar een klein stadje “Sale” waar we momenteel lekker droog in een hotelkamer zitten (Spaceship + nat weer = niet zo blije Elke 🙂 ). We hebben enkele keren een poging gedaan om uit de auto te komen om toch nog iets te zien, maar na enkele minuten waren we gewoon doorweekt. Pfoeh, Australië land van de zon!

Regenachtige groetjes,

Elke & Maarten

Halloooo hier zijn we nog eens !

De afgelopen 2 dagen hebben we de Great Ocean Road afgereden (het is te zeggen: Elke heeft de Great Ocean Road quasi volledig afgereden, en een heel klein stukje op haar tanden gebeten toen Maarten het stuur probeerde over te nemen op de slalomwegen).

Onderweg stopten we aan merkwaardige rotspartijen, zonnige (en soms ook enorm winderige) stranden, kustdorpjes en… Bimbi Park! Bimbi Park, de thuis van de koala’s, zo zei men ons. En we hebben er wel degelijk ook enkele in de bomen zien hangen/ liggen/ slapen, maar ook… horen brullen naar elkaar. Ja, koala’s brullen! Je kan het het best omschrijven zoals de brul van een leeuw gemengd met het knorren van een varken (probeer het u gewoon in te beelden…).

Na onze overnachting in Koalaland en het verder afrijden van de Great Ocean Road, zetten we koers richting Melbourne.
We zijn zonet al even het stadscentrum ingetrokken, morgen gaan we Melbourne hopelijk helemaal leren kennen. Morgen, dat is na het zalig slapen in een zalig bed, na nog een zalige douche in een zalige badkamer, na een zalig ontbijt klaargemaakt in onze zalige keuken…. morgen dus.

Tot dan!

groetjes,
Elke & Maarten

Hallo iedereen!

Hier zijn we weer. Onze eerste Spaceship-nacht zit erop. We moeten toch toegeven dat de Spaceship niet 100% te vergelijken valt met een echt bed. Maar we klagen niet, het kan altijd slechter 🙂

We hebben vandaag de dag doorgebracht in The Grampians. Na een bezoek aan het Visitors Information Center, waar ons de Pinnacle Walk aangeraden werd, gingen we op pad. De wandeling was slechts een goeie 5km lang, dat wordt een makkie dachten we. Wel even vergeten dat het dus wel 2,5km bergop ging! En wel serieus bergop. We voelden ons echte berggeitjes, zo springend van de ene rots naar de andere. Maar we hebben er enorm van genoten, en het uitzicht op de top was indrukwekkend.

Toch even vermelden dat het links rijden allemaal best meevalt, waarschijnlijk gewoon omdat iedereen hier links rijdt (haha, grappig, ik weet het 🙂 )

Wist je trouwens dat:

– Australiërs echt constant “Mate” en “No worries” zeggen?

– Koala’s brullen als een leeuw (enkel van horen zeggen, nog niet meegemaakt)

– er deze nacht een kangoeroe naast onze Space-o-mobiel stond?

– Elke nog geen enkele keer gaan lopen is (Sorry Martine, ik ben een watje, ik weet het)

– Onze Spaceship “The Shrek” heet

– Elke al bijna door haar kledingvoorraad zit terwijl Maarten nog steeds aan de eerste outfit bezig is (typisch 🙂 )

– We morgen gaan slapen bij de koala’s!!! Woehoeeeew!

Zo, we gaan nu nog een beetje uitrusten want we hebben ons serieus geforceerd vandaag 🙂
groetjes,
Elke & Maarten

Dag beste Bloglezers!

Het is alweer enkele dagen geleden dat jullie nog iets van ons hebben gehoord, maar daar was een goeie reden voor: wij zaten op Kangaroo Island!

Onze trip begon héél  vroeg, namelijk om 6u ‘s ochtends. We werden opgehaald met een busje dat ons naar de ferry ging brengen. We stonden allebei vrolijk in short klaar, bleek dat het die dag toch niet zo heet ging worden, dus op de ferry heeft Elke haar korte broek al ingeruild voor een lange. Er stond een stevig windje, vandaar dat het al snel koud aanvoelde.

Na ongeveer 3u kwamen we eindelijk aan op Kangaroo Island. Marc, onze tourguide, stond ons al op te wachten. Ons groepje bestond uit slechts 6 personen, dus dat viel allemaal goed mee ( 2 bejaarde Australiërs en een Duits koppel). Al snel waren we op weg… De eerste stop was aan een prachtige baai waarvan de naam mij eventjes ontgaat 🙂 Maar het was allemaal héééééééél mooi.

Het eerste hoogtepunt was toch wel “Seal Bay”. Dit is een mooie baai waar je op het strand naar de zeeleeuwen kan gaan kijken. Dit mag je vrij letterlijk nemen aangezien ze op ongeveer 10m van ons aan het slapen waren. Veel dichter mag/wil je niet komen aangezien het toch wel serieuze beestjes zijn die naar ‘t schijnt behoorlijk snel kunnen lopen. (Wij hebben dit niet getest :p)

De volgende activiteit was: KOALA SPOTTING!!! En Elke was in haar nopjes! Het is wel vrij moeilijk om ze te vinden in de bomen, aangezien ze meestal slapen en dus gewoon rustig in de boom hangen, maar we hebben er toch enkele gevonden, waarvan zelfs ééntje wakker was! En ja, ze zijn inderdaad even schattig als op de foto 🙂

Van al dat koala kijken krijg je natuurlijk honger. Marc, de gids, bracht ons naar een mooi stukje bush waar hij vervolgens een lekker stukje kip op de BBQ gooide. Allemaal heel erg gezellig dus. Na de lunch hebben we nog wat meer koala’s bekeken en zijn we verder gereden naar een ander stukje bush om wallaby’s en kangoeroes te zoeken. Ook daarvan waren er hopen te zien.

Na nog een prachtige baai bezocht te hebben was de dag alweer om en werden we naar ons hotel gebracht.

De tweede dag op Kangaroo Island begon met een bezoek aan Vivonne Bay. Deze baai werd door één of andere professor verkozen tot mooiste strand ter wereld, wij kunnen dit enkel bevestigen 🙂

De rest van de dag spendeerden we op het westelijke deel van het eiland, bij Remarkable Rocks en Admirals Arch. Bij Admirals Arch was een andere soort zeeleeuwen te zien, namelijk de New Zealand Fur Seals.

Zoals jullie zien hebben we massa’s coole beesten gezien de afgelopen dagen!

Vandaag zijn we de Spaceship gaan ophalen en zijn we van Adelaide naar Halls Gap gereden (ongeveer 6u). De Spaceship rijdt in ieder geval erg goed, we hopen dat we er evengoed in kunnen slapen 🙂

Toch even vermelden dat zonet twee kangoeroes op de camping voorbij hobbelden… Aaaaah, wat is Australië toch fantastisch!

Groetjes en tot gauw!

Elke & Maarten

Onze eerste volledige dag in Australië hebben we meteen sportief ingezet! Gisteren zagen we, toen we door het park wandelden, een fietsenverhuurder die voor “slechts 30 dollar per fiets” ons huurfietsen aan de hand wou doen. Na wat research (met volledige dank aan Elke) 😉 kwamen we uit op een adresje waar je gratis een fiets kon ‘huren’. Wij daar dus naartoe, en eventjes later stonden we gehelmd gereed voor een fietstochtje van 15 km naar het strand van Adelaide! De weg ging door een prachtig park dat ook wel enorm heuvelachtig bleek te zijn, en dat voelden we na een tijdje wel in onze benen. Maar kom, je fietst wellicht maar één keer in je leven naar Adelaide Beach, dus ons hoor je (achteraf 😉 ) niet klagen.

Maar die 15 kilometertjes getrap werden wel degelijk beloond: het weer was geweldig, … en het strand ook! 🙂 Onderweg naar het strand passeerden we enorme villa’s, zou Adelaide het Knokke van Australië zijn ofzo? Zoals je kan zien op de foto’s was er enorm weinig volk op het strand, meer dan genoeg plaats voor ons dus (en voor onze kleine kangoeroe) 🙂

Na een welverdiend ijsje was het tijd om terug te keren naar de stad. Met de nodige zadelpijn… (maar dat steken we op de jetlag, alles steken we vandaag en morgen en overmorgen enzoverder op de jetlag overigens) 😉

Morgen gaan we Kangaroo Island ontdekken! Dat betekent vroeg opstaan (ze komen ons ophalen aan het hotel om 6u!!), maar ook.. KOALAAAA’S !!!! En KANGOEROOOEEEEEES!!!!

groetjes,
Elke & Maarten

Deze ochtend omstreeks 10u was het eindelijk zover: onze aankomst in Australië was een feit!

Het tweede deel van de vlucht verliep iets minder vlotjes, blijkbaar waren we “uitgeslapen”. Helaas deed ook zowat ieder spiertje dat pijn kan doen pijn.

Bij onze aankomst in Adelaide zagen we al onmiddellijk dat de weergoden ons gunstig gezind waren: stralend blauwe hemel en 22°C! Geweldig gewoon.

Na het inchecken hebben we genoten van een welverdiende douche en zijn dan de stad eens gaan verkennen. Er zijn hier keiveel leuke winkels, maar helaas kunnen we niets meer extra meenemen in de bagage dus heb ik mij serieus mogen inhouden.

Morgen nemen we de fiets en rijden we tot aan West Beach, een ritje van zo’n 15km enkel.

Even de tellers bijhouden:

* Aantal kangoeroes gezien: 0

* Aantal koalas gezien: 0

* Aantal pelikanen gezien: 2 🙂

Tot binnenkort!

Elke & Maarten